Titrek Yürek Şiiri - Taş İskele

Taş kesilmiş yüreğimle
yitik bir gölü/denizi aradım durdum ömrümce,
yoruldum,
eşiğine otağ kurdum,
titrek yürekli bir kuşun…

Aktım gözlerine,
Bir membadan suya kanar gibi.
Ay karıştı öpüşlerime,
İçi kanadı.
Kanadı dolandı kalbime…

Onun da kalbi dört odacıktı,
Şaştım kaldım,
Sağda mı, solda mıydı?

Ağladı,
Sol yanından,
Biriktikçe birikti katreler,
Göllendi sol yanımda…

O içinde umman yitik bir gölmüş meğer,
Yitik olan kervan ise benmişim…

Taze bahar kokularını sürmüş üstüne,
Özgürlük tadında çalmış kapımı meğer.

Gece koynunda misafir etmiş bizi,
Karanlık oyun oynarken zirvenin yamaçlarında,
Tutuşmuş külümüz, gülümüz, gülüşümüz,
Sabah öpmüş bizi,
Gece rengimizden meğer…

Gece sabaha,
Sabah toprağa,
Toprak suya,
Yitik kervan yüreğim,
Titrek yürekli bir kuşun teleğine karışmış.

Taş kesilmiş yüreğimle,
Kıyısındayım ummanın.
Soluk renkli zaman boşalan,
Sonbahar renkli umutlar yüklenen
Bir limanmış yaşamak…

Olsun;

Sürünün tersine uçan,
Sünepe duruşuma hırçınlaşan,
Titrek yürekli zaman,

Olsun da kıyımda…