Titrek mum ışığı Şiiri - Ahmet Nejat Alp ...

Aşkım rüzgârda titrek bir mum ışığı,
Ne bir fırtına dayanır, ne de bir sığınak.
Her nefeste, ince ince tükenir zaman,
Ve her adımda uzaklaşır yıldızlara inanmak.

Kalbim, kırık bir kemanın hüzünlü nağmesi,
İpler kopmuş, ahenk savrulmuş çoktan.
Her telinde yankılanır eski bir melodi,
Ama sesi ulaşmaz gökyüzüne hiçbir zaman.

Ruhum, deniz kabuğunda hapsolmuş bir yankı,
Her dalga sahile vurur, bir iz bırakmaz.
Sonsuzluğa açılan bir pencereyim şimdi,
Ve camımda bekleyen yağmur bulutlardan azalmaz.

Düşlerim, bir uçurtmanın kopmuş ipleri,
Gökyüzünde özgür ama yere bağlı bir gölge.
Her rüzgârda savrulur, her rüzgârda kaybolur,
Ama içimdeki umudu silemez bu bilge.

Aşkım, titrek mum ışığı rüzgârla dans eden,
Sönüp gitse de ateşi iz bırakır tende.
Sana dair her nefes, her söz, her düş,
Kalbimde birer hatıra, ruhumda bir mühür.

Gel, koru bu ateşi ellerinle,
Rüzgâra meydan okuyalım birlikte.
Titrek olsa da ışığımız bu karanlıkta,
Birlikte yanarız, bir yıldız gibi sonsuzlukta.