Titrek Hatıralar Şiiri - Ali Osman Dönmez

-babaanneme-

ellerindi, deniz değil, dalgalanan rüzgârda
sesi kesiyordu, göğü bölüyordu
konuşuyordu, susarak gözlerin
gemiler kalkıyordu ruhumun limanlarından
göğsümde çırpınıyordu mirasın: kanadı kırık kuş

çığlık kesiliyordu dudaklarımda, içimi kemiren yalnızlık
samanyolu akıyordu zaman akıyordu
elimde meşe dalından oyuncaklar
bir ağıt büyüyordu yüreğimde sensiz
sessizdi artık damarlarımda coşan ırmaklar
bütün hayâl coğrafyam hüzne bulanıyordu

bahara uğrardı yolum, çiğdemler sarı
yaban gülleri, hatıran boyunca kır çiçekleri
meçhule uzayan alınyazım
söküp alıyordu sıla sıcaklığını
gurbete açılıyordu tek kapım

……

değişti mevsim ırmaklar belirdi tekrar
sen geliyordun, terkinde turfanda masallar
yüzüyordum sesinin sularında
ılık bir bahardı sözlerin
rengârenk bütün bahçeler

……

kopmuşuz artık o rüyadan, gerçek saçlarımda
aynalarda bozulmuş büyü, sır yitmiş
titrek yıldızları yalnız gecelerin
kapıya yaslanır ömür boyu sükût
titrek hatıralar ormanı şimdi mazi dedikleri

Yağmur, Nisan-Mayıs Haziran 2009