Titanic Şiiri - Kadir Ünlü

Gün gelir...
Çarpar ruhun bir buz dağına,
dümende aşk dolu kalbin..!
Batar ruhun bir Titanic gibi,
gömülür koca sevdanla,
okyanusun çivit mavisi sularına.
Tutunursun bi tap bedeninle,
bir tahta parçasına;kan ter içinde,
çıkarsın sahile...
Diskolar gümbür gümbür,
kudururken yarı sarhoş aşıklar,
Umrunda değilsindir artık,
kotrada başkasının kolunda kıvrak ve ateşli sevgilinin...
Yudumlarken sevgili,
Fransız şarabını yaz aşkıyla,şuh kahkahalarla.
İşte o zaman ölürsün..!
Musallan olur kızgın kumlar,yığılır kalırsın sahilde,
Acıyarak ve okşayarak yıkar mevtanı hüzünle,
Denizin köpüklü suları.