Tispe Şiiri - Osman Murtaza Gökdal

Gözlerini hatırlatır bana
Simsiyah ve karadut
Ellerime uzanan
ellerin gibi
Çatal çatal dalları
Seslenir bana
rüzgarda sallanan yaprakları
Uzat elini
hiç bırakma beni
...
Toprağın derinliklerindeki
suyla değil
damarlarımda akan kanla beslenir
Kalbimin tam ortasını saran kökleri
Her nefes alışımda
gökyüzüne yükselen
bir aşk merdiveni olur
görkemli gövdesi
Yakan yaz güneşinde
serinlik olur gönlüme
huzur veren gölgesi
...
Seslenirim sana
Her baharda gelen
Göçmen kuşlarla
Duyar mısın?
Anlar mısın?
Sana özlemim
İçimde durur her an
Hiç geçmeyen rengin gibi
Beni bir tek sen temizlersin
Senin taze ve parlak yüzün
...
Duyar mısın?
Anlar mısın beni?
Sen
beni baştan başa saran
kozamsın
Bense
sabah akşam
her öğünde sana doymayan
bir ipekböceği
Duyar mısın beni Tispe?
Anlar mısın beni?