Tiryakinim Şiiri - Murat Gökçe

Sigaramın dumanı gibisin,
Ve tek farkınız bitmeyişin
ya da bitiremeyişim.
Ciğerime çektiğimde
Çevreme değil
Gönlüme yayılan.
Sen yok etmeğe meyilli
Ben yok olmaya mahkum.

Terk etmesi mümkün olmayan
Elimden değil kalbimden düşüremediğim
Yandığım ama yakamadığım
Kokusundan nefret edemediğim
Acı bir duman ve
Kahretsin ki vazgeçemediğim.

Zehirledikçe tükenmeyen
Damarlarıma kadar işleyen
Gece boyunca gözüme kaçıp,
Damla damla yastığıma sızan.
Ve bırakmayı hiç düşünmediğim.

Sonsuza dek tiryakinim.
Ve sensizlik demek,
Ateşler içinde ki bir çocuğun
Sessiz sakin bakışı.
Sudan çıkmış bir balığın
karadaki çırpınışı.

Sensizlik demek,
Atıldığı kuyuda
Yusuf’un haykırışı.
Ölüm döşeğindeyken
Gözlerin kapanışı.
Sûra üflenmeden
Ahiret arayışı.

Uzaklaşıp kaybolurken dumanın
İliğime kadar işliyor zifir.
Günden güne mahfeden bir zehir.
Farkındayım tükeniyor bedenim.
Bitsin diyemediğim
Neden? Sorusuna
Cesaret edemediğim.
İçime çektiğim duman sen.
Yanıp küle dönen ben.

Sonum belli,
Tadı hasret
Sonu illet
Hep beni bitirecek
Hep seninle bitecek.

Murat Gökçe Karsî
31.12.2015