Bırak şu insanları kendi haline.
Alışkanlık işte, bırakamıyorsun.
Bağımlısı olmuşsun nefislerinin,
Hızlı hızlı düşünmeden çekiyor,
Yavaş yavaş bitiyor, ölüyorsun.
İçindeki tütünü kurutamadın hala,
Tüm kuruntularını atamadın hala,
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta