Tırtıl Şiiri - Ulaş Tuzak

Nereye gideceğini bilmez bi tırtıl gibi
Sürünüyordum yerlerde uzun zamandır
Sonunda iri bir ağacın bol yapraklı dalına tırmanmaya karar verdim..
Çok geçmeden bedenimdeki bazı kıpırtıların olduğunu farkettim..
Anladım.. başkalaşım günü gelmişti nihayet..

Besili yapraklarını ihtaşla mideye indirdim
Ve ardından ani bi ağırlık çöktü üstüme
Gözlerim kapanmaya ve uyku bastırmaya başladı..
Uyudum..
Güzel ve neşeli rüyalar görürken,
İçimdeki acının yok oluşunu
Ve yerine huzur doluşunu hissediyordum..
Uyandım..
Kanatlarımı gördüm ve bunun bir rüya olduğunu düşündüm..
Tekrar tekrar baktım..
Rüya olmadığını anladığımda yeni bedenimle başbaşaydım..
Kendimi havanın sonsuz boşluğuna bırakıverdim..

Uçuyordum, mutlu ve umutlu..
Nedensiz bi şekilde havada yol alıyordum
Rotasız seyrediyordum alemi semadan
Telaşsız ve de amaçsız..

Yükseklerden bakınca keşfetmeye başladım hayatı
Güzellikleri farketmeye başlayınca
Bazı amaçlara doğru yöneldi kalbimin kanatları..
Rotalarımı çizmeye başlamışken
Hesapta olmayan engellerle karşılaştım..
Esen rüzgarlar, benekli kanatlarımı kapatıyordu
Zorlanıyordum uçarken..
Hedeflediğim yere ulaşamadıkça
Daha da geriliyor, sinirleniyor, sıkılıyordum..
Sonunda vazgeçiyordum bu amaçtan..
İçimdeki adrenalinin de azaldığını farkettim bi ara
Yine sıkıldım, yine kahrettim
Yine hayatın boşluğuna salıverdim kendimi..

Şimdi kalbim bi kelebek gibi pırpır atarken
Yeni doğmuş bi bebek gibi
Kah gülüp, kah ağlıyor..

Kanatlanıp uçmuştu yüreğim baharın sersemliğiyle
Fakat nereye gideceğine karar veremedi
Ne yapacağını bilemedi
Bi yardım eden de olmadı
Sonsuz hava boşluğunda uçtu
Öylece kayboldu rüzgarların arasında..
Bir günlük muhteşem hikayem
Hüzünle son buldu böylece..

Ulaş Tuzak