Tırpan sesleri Şiiri - Necdet Arslan

bulanık sarpa salan hayal akışı
ne kırılıyor ufukta hiç bilmediğim
kuş unutuşu değin bir mola desem yalan

sen beni bu ufarak derinliğe doğru
şöyle durmak için belki
baskın bariz ve çelimsizliği inkar eden
iç yankılanışlarla sağaltma

söyleyememek isteksiz soğukkanlılık değil
yani birkaç kulaç tahta çöl düşü
bölünmüş su titremesi

yanıyor göğüste koca tepeler
kızıl yılkılar gibi nalsız
tende yumruk yumruk acı ağacı ışkınsız

şimdi nerede o unutamayacağım portre
öteki yüzü bileğime mühür basan maske

ah masum kirpiklerimiz
tozun yıktığı yerden çalınan çığlığım
hani bilinmez gecelerde dolunaylar
döktüğüm resim defteri…