Tırpan Şiiri - Ömer Fethi Gürer

Tırpan
Tırpanı Savurunca Ekine
Başaklar Dizildiler Yere,
Ekmek Olacaklar
Hazırlar Çift Sıra
İnsanları Doyuracaklar;
Toprakla Aşk Yaşar Gibi
Son kez Eğildi Başlar Öne
Ve Harman Oldular
Buğday Ayrıldı
Değirmene Salındılar
Taş Ezdi, Ha Ezdi
Un Oldular...
Ekmek Oldular, Aş Oldular
Ufalanınca İşe Yarayıp
Karın Doyurdular
Ufalanmakla Yok Olunmuyor
Ufalanınca
Yeni Bir Güçle Yeni Şekil Doğuyor