Tırnaklarım Kısa Şiiri - Ümit Alphan

Tırnaklarım sıkılmış kısa durmaktan.
Uzamış sana sormadan.
İçleri siyahlaşması lazımken kirden.
Kırmızı olmuş dipleri.
Ojeden değil,
Gruplandırılamamış senin için dökülen kandan.
Acıyan yüreğimi bugünden kaşımaktan...

Tırnaklarım özlemiş yüzünde gezmeyi.
Pütürlü,bakımsız cildini hissetmeyi.
Yerinden çıkmak isteyen kiracı gibi,
Dudaklarının üstünden kıldan bıyıklarını.
Tırnaklarımla sevdim o engin otakları.
Sırtında bıraktım sıcak mühürlü imzamı.

Tırnaklarım tek tek sökülmüş işkenceyle.
Seni unutmak için bana verilen hediye.
Sonra tuzlanmış kokmasın,acısı dinsin diye.
Diplerini körlemek için uçlarını koparsınlar.
Bir daha senin belini okşayamasın,yuvarlaklarla.
Seni unutturmayan batık olmuş tırnaklar.

Uzadıkça kestim kalbimi tırnaklarımla.
Tırmandım ruhunun en ücralarına inatla.
Koydum boş şişeye mektubunu.
Saldım yine tırnaklarımla,
Gözlerinin fırtınalı okyanusuna.
Tırnaklarımla el salladım ardından.
Tırmalasa da yokluğun bu kısa zamansız anda.
Elveda.
Ümit ALPHAN //Tırnaklarım Kısa //