Tırnaklarım Şiiri - Yavuzcan Pınar

Tırnaklarım;

Siz sizler doğururken dünyamda
Ellerimi titreten şehvetiniz.
Sevdirmeden daha fazla,
yorgun bir balıkçıya bakar gibi;
gülümseyen,
parlak,
mavi,
gümüş bir deniz baktı yüzüme
-alaycı…
Siz pek sevdiniz beni.
Ellerimi titretip,
dokunmadan dudaklarıma,
Rüyalarımda seyahat etmeniz.
Hep en kırmızı elma şekerlerine değdirip dudaklarınızı,
‘’bir elveda bile demeden’’
ırsi bir arzuyla kemirttirmeniz tırnaklarımı.
Siz sevdiniz bunu, belli.
Misafirin anlamayanı gibi
‘’git’’
kelimesinden.