Tırnak İzleri Şiiri - Reşat Öztoprak

Oturmuş dünyanın bir köşesinde
Bir bulutun üstünde
Öpülesi rengini soluyorum

Yıldız mavi, ay mavi, bulut mavi
Ölecek kadar düşeceğim sadece
Tutmaya kalksan kolların,
Düşsün istemiyorum

Ebegümeci bir sessizlik rüzgarda
Ojelenmiş mor salkımlarda
Yavaş yavaş soyuluyor görüyorum
Altında binlerce kalıntı
Topraktan, sudan, ağaçtan ve
Bir boşluktan ibaret biliyorum

Bilmek yetmiyor kimi zaman
Kır yollarındaki kimseciklerin olmayışına
Aldığım nefesi, sadece duyuyorum
Ya da duymuyor, sadece sanıyorum

Düşüncelere giriyorum, sığ olmayan sularda
Bir iki satır mırıldanırken, bir sigara sonra

Diyorum

Neydi, unutuyorum