Tırmanırım Kendi Dağlarıma

Neden- diyecektim- Neden?
Derin vadiler gibiydi gözleri
Yeşile çalıyordu yamaçlar gibi
dağbaşlarında yalnızdım
Serin bir rüzgar olmuştu yaşananlar ve ben üşüyordum..
kayıyordum tanıdık boşluklara, Neden- dedim
Anlattı ama dinlemedim, düşüyordum..

Onu ilk kez bir zirvede kucaklamıştım
Sonra kendi zirvelerimizde buluştuk hep
Birbirimize yürüyor ve kendimiz oluyorduk
Birer zirveydik ikimiz ve hep tırmanıyorduk
Dağlardı bizi biribirimize getiren

Zirvelerde kucaklaştık hep
Zirveden ovalara bakarken öğrendik
Kendin olmak yürümekle olur
Ovalarda tutsaksın dağlarda özgür

O durdu- yamacında bir dağın ve arkasına baktı
Rüzgar sustu o anda ve o
Zincirlerini hissetti yüreğinde
Zirve uzaktaydı ve ova yakındı
Çıkmak zordu ve inmek kolaydı- biliyordu
Düşer gibi inilirdi dağlardan
Yamaçlar yeşildi
Ve o yamaç yeşili gözleriyde bakıyordu bana
O anlattı ama dinlemedim düşüyordum
Serin bir rüzgar olmuştu yaşananlar ve ben üşüyordum..

Şimdi bir deniz kıyısında dalgalar
Rüzgar olup gelir belki yamaçların kokusu
Ve ben tırmanırım kendi dağlarıma
Ayrılıklar zirve olur-
Ben bir başkası

(İzmir- 2001)