Tirit Şiiri - Süleyman Sönmez

Düğün değil bayram değil
Aklına geldi tirit
Et suyuyla ıslama
Ekmek aşıdır tirit
Doluydu torbacığı
Küçücük lokmalarla
Göbekli Ahmet amca
Kursak saldı akşama
Hayaliyle tiritin
Çaldı kapısın evin
Aldı Naçize teyze
Boşalttı tencereye
Çimdiklenmiş etleri
Bir bir serpti üstüne
Dumanı tüten tirit
Varsa dayansın yiğit
Göbekli Ahmet amca
Tahta kaşıkla anca
Titreyerek elleri
Daldırdıkça kepçeyi
Ağzının suyu aktı
Naçize teyze baktı.
Çocukluğundan beri
Alışmıştı bu aşa
Her düğünde kapardı
Sotalı yerden masa
Sinilerle gezerdi
Başlar üstünde tirit
Maydanoz doğranmıştı
O mis gibi etlere
Suyu seli yerinde
Dersin sen o papara
Ekmek aşı olmazsa
Sana vermem beş para.
İşte masaya kondu
Dumanı tüten tirit
Hemen kaptı kaşığı
Soluk bile almadan
Taşıdıkça taşıdı
Millet daha yarımken
O çoktan sona geldi.
Yanındaki ayranı
Birden başına dikti.
Ne lezzetli bir aşdı
Şu tirit denen yemek
Fakat ona pek zordu
İkincisin beklemek
Geçerken birer birer
dolu dolu siniler
El çabukluğu yaptı
Dolu tabağı kaptı.
Nefes almadan sanki
Kaşık kaşık aşırdı
İkinci tabağını
Görenler ne çok şaştı.
Balkesliyim ben dedi
Bizde böyledir adet
Bilmez ki bunu Girit.
Sevdiğimiz bu aşın
Adına deriz Tirit