Tîrakîtûm Şiiri - Mehmet Ali Demirel

TİRAKİ TÛM

Serım de bela je verı ay dıle
Tarumarım
hal dem niye
Kes bra kalı derde xo neki ram
Derde mın de banı giye
Ruj lem terik vi çi je destım
Dest okurdım je xuda
mırdınıyem xestım
Bi tu mın ne tanım
mam le naw ça
Huş dem nema ne zanım ruj ça,sal ça
Raçe dimet,ra çe dılgırtim
Çeke derdu qül küll hevi
gi jet elgıtım
Xum oşardım ke je wîrîtkım
De ferkeyo çim ke
mın tîrakî tûm
Ra xut nuru çewım vige
ne zanıstım
Ke tu çihye arıg keft vem
zanıstım
Xardam le duyat
bi taketım ne tanıstım
Erın bi tu mın le kuçe gel
dest dıvestım
Xelk le halem dıngıri
de bını puzo vemdıkenı
Zarugel tupo dıwın wem kejmeriki dıkerı
Serım de bela erın sevır nekerım
Mı ji da wıçım erin ji gırde
bi tu nevedıl nevedıl
bar dawıkerım ...

TİRAKİNİM

başım belada bu gönülden
perişanım
hiç halım yok
kimse bana derdini anlatmasın
benim derdim herkesin derdi üstündedir
gün karardı gitti elimden
el açtım Allahtan
ölümi diledim
sensiz benim gücüm yetmez
kaldım ortada
akıl kalmadı, bilmiyorum gün nedir yıl nedir
neden gördüm ,neden sevdalandım
ne kadar amansız dert varsa
senden kaptım
kendimi sakladım ki seni unutayım
fakına vardım ki
ben tirakin olmuşum
sen gözlerimin nurumişsin
bilememişim
sen giderken anladım
sen gittikten sonra tutuştum yandım
anladim
peşinden koştum
dermansızdım,güçsüzdüm
artık sensiz sokaklarda
el bağladım
el halıma bakar
burun altından güler
çocuklar toplanır başıma
dalga geçerler
başım bela da artık sabır edemiyorum
bende gideceğim buralardan artık
sensiz ve gönülsüz gönülsüz
göç edeceğim...

memocilo berlin