Kalıbına baksan adam sanırsın,
Dış görünüşüne hep aldanırsın;
Yalnız insan olmak adamlık değil,
Kendisi de bunun farkında değil...
Sermayesi lâftır, yaptığı gaftır,
Belki biraz saftır, işi hesaptır;
Çalçene olmaksa pek iyi değil,
Bu gidişin sonu aydınlık değil...
Çözüm gayretinde, aklı belinde,
Hüzün gözlerinde, gözü cebinde;
Paragöz olması hiç iyi değil,
Para mutluluğun kaynağı değil...
Gerçek dostu var mı, kendisine sor,
Buna cevap vermek hakikaten zor;
İnsanı sever mi, hiç belli değil,
Yüzü gülse bile sevimli değil...
Kayıt Tarihi : 24.7.2008 16:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mayıs, 1998 (Her Telden…, adlı eserimden.) AÇIKLAMA: Şiirimde anlatmaya çalıştığım prototiplerin on yıl sonra bile toplumda var olduğunu görmek ne üzücü! Böyle nasipsizleri pek fazla ka’le almak bize sadece zaman ve enerji kaybettirir. Varsın, gölgeleriyle güreşmeye devam etsinler… Açıklamamı, bir doğaçlama dörtlüğümle tamamlamak isterim, izninizle… BÜYÜK DÜŞÜN! YOK OLMASIN HEM DÜŞÜN, HEM DE GÜLÜŞÜN; YET KENDİNE, VAR’LA YETİN; FARKEDİLMESİN ÇÖKÜŞÜN… HERKES İNSAN ANCAK ADAM OLABİLMEK BİR NASİPTİR; AŞAĞILIK DUYGUSUYLA YANIP TUTUŞANLAR HİÇTİR…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!