Kopyasının kopyası, ardından gelen bir benzeri...
Benzerinin bazıları ise arada kalanların aynısı...
Aynadan yansıyan kendisinin çağrıştıran ikizi...
Ardıl olanların içinde çoğalan tek gerçek tıpkısı...
Git gide benzeyen ama gittikçe kendinden kopan...
Çoğaldıkça çoğalan ama bir benzeri kalmayan...
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta