Tıpkı Benim Gibi Şiiri - Yurdagül Özay

Yaman eser diyorum sana yaman
Bu ayrılık rüzgârı başında
Sen beni dinlemiyorsun
Bir özlem vakti çalınır kapın sabahtan
Bir gelip bir gider karşında hayalim
Bir dolup bir boşalır solukların
Bir tarafta hatıralar bir tarafta yalnızlığın
Tutsak eder seni zincire vurur
Gözlerin bulut bulut dolarken
Bakışların yanar tutuşur
Ve sen yine de ağlayamazsın
Bazı geceler kahırla sitemle dolar
Bazıları ağrılı sancılı düşlerle donatılır
Ve sen uyuyamazsın
Dikilip kalırsın yokluğun ortasına
Yemin ederim ki sen beni unutamazsın
Tıpkı beni seni unutamadığım gibi

Bir kez gönül verdik bağlandık birbirimize
Namus dedik ar dedik bu sevdaya
Bir kez yemin ettik Tanrının huzurunda
Onca dağın karını birlikte erittik
Onca derde kedere birlikte göğüs verdik
Işıktık sevinçtik yürekte

Deliydik divaneydik biz
Bir ömür yaptığımızı
Bir günde yok edebilir misin?
Şöyle etrafına bir bakın
Şöyle kendini bir yokla
Bu eller mi unutacak beni
Bu gözler mi silecek hayalimi
Bu yürek mi çarpmayacak benim için
Ne yaptıysan az gelecek
Ne yaparsan yap yarım kalacak
Düşüp kalacaksın yokluğun ortasına
Yemin ederim ki sen bensiz yapamazsın
Benim sensiz yapamadığım gibi

Bensiz yaşadığın yıllar yalan söyler
Yakar yıkar seni diyorum
Sen beni anlamıyorsun
Hüzün körfezine demir atar yüreğim
Yedi iklim dört mevsim
Alışamazsın çiçeksiz dallara
Can damarında bıçak gibi durur hasretim
Soğuk bir kurşun yemişçesine acıtır özlemlerim
Suçlu gözlerin daha da büyür
Ve ayrılığın bedelini bedenine ödetir
Bir sürgün gibi girersin kan gecelerine
Yalnızlığın son noktasında
Vazgeçilmesi imkânsızlığı bulursun
Yaşamın zorlaştıkça zorlaşır
Söylenecek onca şey varken
Susmak zorunda kalırsın
Yemin ederim ki sen bensiz yaşayamazsın
Tıpkı benim yaşayamadığım gibi