Tıpkı Ben Şiiri - Mustafa Karaahmetoğlu

İstanbul'da bir sonbahar sabahı
Serin ve yağmurlu
Yere düşen her damlada
Hüzün kokuyor toprak
Tıpkı ben!

Güneş de, artık eskisi gibi değil
O da yüz çevirmiş bahara
Yakmaz, sarıp sarmalamaz sıcaklığı
Düştüğü yeri ancak ısıtır
Arkasından hazan mevsimi gelir.
Duygularım alt üst olmuş
Nadasa bırakılmış toprak misali
Tıpkı ben!

Her şey zamana endeksli
Bir start daha verir hayat.
Başlar fırtına önce sessizlik
Gün geçtikçe yerini alır sade sensizlik
Tıpkı yüreğim!

Ağaçtaki yapraklar tek tek
Sararıp dökülür
Kurur dallarında çiçekler
Adına yakışır şekilde
Mevsim hazan'dır,
Gönlüm içinde.

Toprak hazırdır etkilemez
Yağmur, sel, tufan,
Yağacak kar ve heyelan!
Yorulana kadar devam eder.
Sen de,
Gönül tarlamı,
"Ya herk et, ya da terk et! "
Ne kadar kaldıysa, zaman

Bu mevsim de elbet gelir geçer.
Yerini sıcak güneşli günlere devreder
Tabiat canlanır yeniden
Kır çiçeklerini toplarım
Hayallerim gibi!