Tipilere Rağmen Şiiri - Fulya Öztürk

Bu odanın duvarlarını toprak kaplanmış,
Hiç bir sevda girmez içeriye...
Ben, sana en yakın dağdaki bütün ağaçlar...
Ben, seni mezarında kaplayacak toprak.
Ben, bu şehrin kaldırımları,
Yürüdüğün bütün yollarda izlerin...
Her tipi çıktığında izin silinir, ben yürürüm izinden,
Yeniden yeniden geçerim üstünden,
Kaybolmasın diye izlerin...
Susuyorsun.
Üşüyorum...
Sen git, ben kalırım...
Olmadı beklerim,
Herkes terk eder bu şehri,
Ben kalırım.
Belki sevebilirsin diye.
Sonra karlar erimeye başlar,
Bütün izlerin silinir,
Üzülmem ama
Nasıl olsa sen bir daha ki kış da uğrarsın buralara...