Tipik Bir ''sen''drom Yaşıyorum:! !

sadece hüzünlenmekle yetiniyor ruh halim. gidişinin ardında kalanlarla eğlendiriyorum kendimi,biliyor musun! bir kadeh şarapta boğabilirim aslında seni.. ve komşu kızı her penceremde seni görmenin tarifsiz sancısıyla salıveriyorum gözümdeki senleri.. öylece düşüyor kucağıma avuçlarıma.. tıpkı saçların gibi ve bir şey daha var komşu kızı sokaklar artık bana dar geliyor geçtiğin adımlarda yitiyorum kaldırım taşlarıydı arkadaşım müsade isteyip oturuyorum seni soruyorum bugün ağırladınız mı? hayret! ! hiçbiri senden bahsetmiyor karışmış mahallenin tozu dumanı ölü gibi hepsi soguk buz kesmiş tıpkı ben gibi gri bir suret görüyorum aynada, baktığım bu ben biraz kirli elime yüzüme bulaşmış yokluğun keskin bir hasret kokusu sinmiş göz kapaklarım ağır, zihnim hatıraları ağırlar,ellerim sana sağır...