30.06.2000 / İstanbul-Ankara-Bursa-Kahramanmaraş
Fıtrat-ı insandır, bir illete batıp
Bütün ümidini bir dehşete satıp
Kalınca çaresiz, bir döşeğe yatıp
Islahına mukadderdir bu ilm-i tıp
Kemal-i hilkati belletir ilm-i tıp
Vakar-ı ilmiyeyi hilkate katıp
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Allah her insanın fıtratına, inanma ve hakikati arama ihtiyacı vermiştir.
Hakikatten habersiz olma insanın kendi kendine zarar vermesine neden olur.
Aslında çoğu kişi hakikati bilir. Fakat bilmiyormuş gibi yapar. Tıpkı rüyalar gibi. Görürüsünüz fakat hatırlamazsın.
Şairin haklı olarak belirttiği gibi;
'Islahına mukadderdir bu ilm-i tıp
………………
İnsanı yakın eder Hakka ilm-i tıp'
İnsan çaresiz kalınca artık hakikati bulmaya çok yakındır.
Ancak ölüme de yakındır.
Oysa insan bu arayışını çok önceleri tamamlamalıdır. Çok önceleri arayış içinde olmalıdır.
Yoksa ahir ömründe çaresi kalıp doktor aramaktan yapılanın bir farkı yoktur.
Şiirin akışını, ana fikrini beğendiğimi belirtir;
Tebrik ederim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta