Hak şehrinde kaybolmuşum,mülhak ım,Vedat' ım.
Bir ömür ki geçti,
Bir gece nöbeti.
Bir özlem ki,
İbâdeti sabah’ı,sabah.
Hiç açmaz hay’dan muhabbeti.
Öyle bir rüya ki,
Akla mukayyed.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta