Gonca bir gülsün, Şule
Eller ne bilsin, Şule
Biliyor musun? Bilmiyorsun
Sen bir ömürsün, Şule
Kelimeler kifayetsiz, düşünceler tarifsiz,
Birgün geldi sessizce ayrıldık,
Belli etmesekte için için ağladık,
Son bir defa olsun, hasretle sarılmadık,
Kadersizmişiz biz kadersiz.
Aradan yıllar geçti bir haber yok,
Bir kış günü
Pencerenin önüne oturdum,
Etrafı izliyorum.
Bu, kapalı havada
Güneşi özlüyorum.
Bülbül aşık güle dediler,
Senin gelin olduğunu söylediler,
Seni sevdiğimi bilemediler,
Biçareyim, sensiz ve biçare.
Sana mektup yazdım, olmadı,
Denizlerden esen yelsin,
Anlatamam ne güzelsin,
Söyle beni özler misin?
Söyle beni sever misin?
Ellerimde sıcak ellerin,
Ben her 15 Temmuzda, düşünürüm.
Yıllar yıllar önceydi, bir kır bahçesinde
Çiçekler vardı; arılar, kelebekler, kuşlar
Sen küçük bir gül, ben küçük bir kuş.
Bir 15 Temmuz günü seni toprağa diktiler,
Ne bir veda, ne bir söz,
Ne bir mektup, ne bir resim,
Ne bir geleceğe dair söz,
Ne de bir çift yaşlı göz.
Hiç ama hiç birisi yok,
Hani gözler sevgiliyi ararcasına,
Yakar insanı dayanamam acısına,
İşte kalbime sevgiyi aşılarcasına,
İçimi yaktım, dayanamam ayrılığına.
Nice aşklar, aşıklar gelip geçti,
Zaman aynı, mekan aynı mekan,
Varlığını bilmek seni görememek,
İşte budur insanı yakan, yıkan,
Çağırsam adını, duyar mısın sesimi.
Her yer düzlük, ova, Çukurova,
İstanbul seni hiç sevmiyorum, artık.
Benden gayrı herkes sana aşık.
Heybetinle, ışıltınla mest olmuş, herkes.
İstanbul seni hiç sevmiyorum, artık.
Peygamber, Fatih, Haliç ve Şahi…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!