Tin-Er Şiiri - Ali Özcan

ay ışığı ve rüzgâr yedim dün gece
yolumu uzattığıma pişman oldum
gece bakışlarıyla ürkek insanlar
hızla geçti yanımdan
sokağın karasıyla boyanmış
çatlak ve soğuk elli bir çocuk
ellerime uzanıp
“bi ekmek parası” istedi
sersemledim
korktum yahu
“aç mısın” dedim
çaresizliğin tüm hırçınlığıyla itti beni
kayboldu ilk ara sokakta
kayboldu karanlıkta
insanlar yine geçti yanımdan
her hamleye karşı tetikte
ve o ses çınlıyor damarlarımda
“bi ekmek parası”