Timur Özgan Şiirleri - Şair Timur Özgan

Ah yangın da benim, su da benim.
Aşktaki o kör ışık da benim.
Varlıkla yokluk arasındaki
Uçsuz bucaksız sınır da benim.

Yanmak, susmak; yandıkça soğumak...

Yıldızlar
Seni daha iyi görebilmek için ışıklar saçıyor Gezegenler
İhtişamını kıskanıp çatlıyor
Ay
Doğmaya utanıyor
Kuşlar

Ah, bozkırı tozu dumana katan konçuyum!
Bana n'eylemezsin ki saçının bir tek teliyle?
Kaleler fethedersin topsuz tüfeksiz.
Kalp dediğin nedir ki, avuçlarında bil.

Ah, okyanusları gözlerine sığdıran hatunum!

Bir yanın kendin bir yanın ben.
Ben yokum artık!
Hangi kalabalık doldurabilir bensiz yanını?

Bir yarın kendin bir yarın ben.
Ben yokum artık!

Bilmezler, sığmam bu dünyaya.
Galaksiler gizlerim hep içimde.
Anlayabilene Samanyolu'dur
Anlayamayana kara deliktir
Bütün yüzlerde seni arayan gözlerim.

Galaksiler fethediyorum bir başıma
"Sen"den habersiz
Ve tüm mühimmatım
Sana olan sevgimden ibaret

Gündüz güneş;
Gece ay, yıldız ol kendine.
İsteyen, güneşe;
Aya, yıldıza vurulsun.
Işığı kendinden
Güzelliği kendinden

Kıraç topraklarımı yara yara akar
Her damlası benden bir parça alır
Sonsuz göçler çiğner beni katar katar
Her yanımı yara yara akarken Dicle

Yangınlara su, cansızlara can verir

Sana topluyorum isyankar yanlarımı.
Ayaklarına sermek için her birini.
Aklımla kalbimin oybirliği ile
Kaldırıyorum dokunulmazlıklarını.
Teker teker kalbine atmak için.
Sana topluyorum isyankar yanlarımı.

Heyelan, yangın, deprem, fırtına...
Düşün ne sığdırdın hayatına.
Üç gün: İnsan doğar, yaşar, ölür.
Kanma bu dünyanın yalanına!