Ne zaman açar bilmem ki çiçeklerimiz
Zehirli mi toprağımız yoksa susuz mu kalmış köklerimiz
Ah bi yağmur yağsa filizlenir mi bastırılmış duygularımız
Hayır tufandan besleniyorsun fırtına kopması lazım açman için senin
Kahramanım olmak isterken katilim oldum.Büyüleyim derken ruhumu bozdum aslında tüm sihrini. Suçlu ararken bu enkaz da,masumu ateşimin yansımasın da gördüm.Bataklık da boğulurken ben kirlenmeden yürüyenleri gördüm.Kan gölünde yüzemeyen bi çocuk gibi öldüm.
Firar etmek istiyor ruhum bu hastalıklı zihinden. Kaçsabilsem peşime düşer mi uyutmayan düşüncelerim. Muhafızı var mıdır bu karanlık kutunun.Bu cezalı bedenden hiçbirşey almadan gidebilsem keşke ne günahını ne sevabını ne savaşını ne barışını alsam yanıma.Bi tek masumiyeti götürsem kendimle. Bir de masumiyeti koruyabilecek öfkemi.
Hükümet demişler adına bu iblislerin
Nefsine uyup hükmetmişler paraya
Üç kuruş etmezmiş yürekleri
Öyle bağlanmışlar ki yalana
Demişler ki biziz sözümüzün eri
Yiğidi muhtaç bırakmışlar çakala
Kaçıncı dünya savaşı bu içimde de verdiğim?Soykırım resmen bu düşünceler kendime yaptığım.Savaş suçu işleniyor ruhum da,nerde insan hakları bedenimin. Yok ediliyor zihimde ki çocuklar,çocukluklar. Ah bir tüfeğim bile yok ki ateş açayım kendimi savunayım,çocukları kurtarayım.Vazgeçmişim anlamışım anlamsızlığını bu savaşın. Geçmişim düşmanın bölgesine artık, pişmanlık ne fayda eder. Ölmeyi bekliyorum hasımların siperinde..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!