Timsal Karabekir Köymen'e Şiiri - Halenu ...

(Akrostiş)
Tutuşturmuş sevgileri gönlünde,
İnsanca güzellikleri.
Melekler gibi bakışları,
Sanki sarılıyor gözleriyle.
Ansızın dağılıyor kederler,
Lâtif, candan tebessümüyle...

Kalbinin ışığı vurmuş yüzüne,
Alnında parıldıyor inancın nûru.
Renkler gülümsüyor yüzünde,
Allah'ın bir lütfu ki doğmuş yeryüzüne,
Bezenmiş ilâhi bir sevgiyle.
Elleri uzanmış Mevlâna'ya,
Kelimeler anlatamaz teslimiyetini,
İlâhi bir vecd ile
Ruhu aksediyor pırıl pırıl her yere.

Kifâyetsizdir sözler tasvir etmeye,
Öylesine tevâzulu ve ince.
Yetmez bin bir kitap övmeye,
Methetmeye âciz kalır dillerim,
Eteğinde dönen pervâneler gibi
Nefes nefes dostluğunu dilerim.