Timsah gibi Şiiri - Yılmaz Öztürk

İlk bahara inat sonbaharda kışın feryat eden kardelen
Gibi sende yüreğime mermahet etme çıkar yerinden
Nefesle yaşamak aynımıdır bilinmez yollardan
Kaldır bedenimi ruhum yanında sana yoldaş olmuşken

Hazan mevsiminde bataklıkta açan Nilüfer çiçeği
Gibi sende bataklıklarda yeşert kuru toprağımı
Yollarda seni arayan gönlüm gariptir saçlarımı
Yol sana sevdalandığı için söküp at yüreğimi

Son demde prensim beyaz atlarla gelme kalbimi sarmaya
Kanayan kalbime zakkum çiçeği doldur ibret olsun aşıklara
Pişman olupta sevmek istersen mezarımın otur yanı başında
Timsah gibi ağlama mezarımda ruhum yoldaş olmuşken sana