Mimarlar şehirlerin kanına girdiler.
Bir gece mazimizi alıp gittiler.
Yaşadığımız zamanlarda gölgemizden,
Öldüğümüzde sessizliğimizden korktular.
Timbuktu;
Sana iyilikler telkin edilmedi.
Sen etrafında kötülük görmeden büyüdün.
Merhametiyle insan,
Saflığıyla Müslümandın.
Kalbin sinene sığmazdı.
Bedenin de ruhuna dardı.
Zamanı,mekanı aşan mevküren vardı.
Evvel zamanlarda
Gölgesinde huzur bulduğun
Hüzünlerin budadığı koca çınarın vardı.
Bir gece yıldızları temaşa ederken
Merhametinle vuruldun.
Zünnar ile gözlerini bağladılar.
Fillerden el yordamıyla katline
Ahkamlar çıkardılar.
Cennet karşılığı küllerini sakladılar.
Sen insanı eşrefi mahlukat biliyordun.
Kötülerin lisanının tatlılığından bihaberdin.
Bu yüzden seni;
Zamanı, mekânı ve insanı farklı diyarların
Siyahı yaptılar Timbuktu…
Masumiyetinin şahidi
El-Hamra’nın duvarları
La galibe illallah.
Kayıt Tarihi : 24.1.2018 21:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
