Beyaz duvarlar arasında kaybolmuş bir kalp atışı, Sönük bir ampulün altında, yalnızlığın ağırlığı. Kağıda dökülen her harf, bir çığlık, bir isyan, bir feryat. Tımarhanenin gri duvarları arasında, aşkın son mektubu.
Pencereden sızan loş ışıkta, silinmiş hatıralar canlanıyor. Çocukluğun masumiyetinde, el ele koştuğumuz sokaklar. Gözlerindeki o ışıltı, şimdi bu karanlık odada bir hayal. Kalbimde yaşayan sen, mektubumun tek adresi.
Dışarıda mevsimler değişirken, ben aynı odada kalakalmışım. Zaman durmuş gibi, saatlerin tik takları bile yabancı geliyor. Hastalıklı bir zihin, aşkın büyüsüne kapılmış. Tımarhanede yazılan bu mektup, belki de en samimi aşk itirafı.
Hatırlıyor musun, ilkbahar yağmurlarında sırılsıklam olmuştuk? Seninle paylaştığım her an, şimdi en büyük hazinem. Doktorların ilaçları, yaramı sarmaya yetmiyor. Sadece senin sevgin, bu yüreği iyileştirebilir.
Belki bu mektubu hiç okumazsın, belki de unutmuşsundur beni. Ama ben seni her an hatırlıyorum, her nefeste seni arıyorum. Tımarhanede yazılan bu aşk mektubu, belki de bir çığlık. Duvarların ötesine ulaşır mı, bilmiyorum.
Umarım bir gün buradan çıkarım, senin kollarına koşarım. O zaman sana bütün bunları anlatacağım, gözlerinin içine bakarak. Şimdilik bu mektup, sana olan aşkımın tek kanıtı. Tımarhaneden gelen bir aşk mektubu...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta