Tımarhane Şiiri - İbrahim Tunçkaya

Küçük bir tımarhanedir sahne
Ve perdeler açılır kapanır
Roller karışır bazen
Bazen kurgular
Yaşarken ekmek vermeyenler
Ölünce çiçek getiriyorlar
Rahat vermeyenler
Rahat uyu diyorlar...!
Alçaklık yüksekte
Yükselmek için alçalmak
Yalın yaşamlar ağdalı ölümler
İnsan sırtı cesetten bir basamak...!

Hayat iki kavrama edilgendir...!
İnsan en çok kendinde kaybolur
Kendine mağluptur
Kendine galip
Kendini erteler
Ve kendini aldatır
Dün bugüne ibret
Yeni eskisiyle yer değişir
Ortalama herkes aynı hayatı yaşar
Acı ve tatlıdan ibaret...!

Herkesin senaryosu var
Herkes yönetmen
Herkes baş rolde
Herkes biraz seyirci
Bir tımarhanede herkes
Herkes iyi oynuyor
Ve hayatın figüranıdır herkes…!

Herkes yazdığı senaryo kadar yönetmen
Oynadığı oyun kadar başrol
Ve hakettiği kadar figürandır
Altın portakal
Cannes
Ve oscar'ı hiç tanımadığınız insanlar belirler...!