Kırgın bir mazinin onarımı sırasında sırrından fırlayan bir demin azizesi gibi süzüldü yüreğin.
Kumru bakışlarıyla tılsım ıssızlığı sardı.Susmak kadar yakın olmak arasında kendine bir ara açtı açılım.
Her akış kendi damlasını akıtarak menziline özel anlar alır.
Bekleyiş kendi fenerini açtı. Göz göze gelinemeyen her şey gözlerini kapattı.
-Öptü.
-İnsan en güzel anlarında gözlerini kapatır, huyumuzun tin gereği.
Umut ruhundaki senfoniyi alıştığımız t’ellere uzattı.El ele olmayı zorlayan uzakların gölgesinde yakınlaşma ötesi sıcaklar soyunuk isimlerimizi yazdı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta