Kırgın bir mazinin onarımı sırasında sırrından fırlayan bir demin azizesi gibi süzüldü yüreğin.
Kumru bakışlarıyla tılsım ıssızlığı sardı.Susmak kadar yakın olmak arasında kendine bir ara açtı açılım.
Her akış kendi damlasını akıtarak menziline özel anlar alır.
Bekleyiş kendi fenerini açtı. Göz göze gelinemeyen her şey gözlerini kapattı.
-Öptü.
-İnsan en güzel anlarında gözlerini kapatır, huyumuzun tin gereği.
Umut ruhundaki senfoniyi alıştığımız t’ellere uzattı.El ele olmayı zorlayan uzakların gölgesinde yakınlaşma ötesi sıcaklar soyunuk isimlerimizi yazdı.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta