Tılsım Şiiri - Mahmut Türk

tılsımlı gözlerin eskitti beni
renksiz gecelerden kader yazıldı
bir çıkmaz sokakta buldum gitmeni
her köşe başına gurbet kazıldı
tılsımlı gözlerin eskitti beni

her sabah bahçemde ördüğün güller
seyreltir hazanı gülüşlerimde
aşka tamamlanan ürkek gönüller
bin tene can olur ölüşlerinde
her sabah bahçemde ördüğün güller

yarı çıplak düştüm dudaklarında
belki de ihtiyar birkaç öpücük
eksildim hayatın budaklarında
kökler kor kuşanır dallar gülücük
yarı çıplak düştüm dudaklarında

ellerim hıçkırık tutar bilmeden
fecri beklemeden kırar geceyi
toprağın kalbinden taşı silmeden
bin aşık çözemez bir bilmeceyi
ellerim hıçkırık tutar bilmeden

bedenim ruhumla yaşıt sanırdım
hayat, sayfaları yırtık hikaye
sevmeden büyüdüm ondan yanıldım
her gülle solmamak bendeki gaye
bedenim ruhumla yaşıt sanırdım

bir varken iki yoktum nedense
bedenim toprağa her an borçluydu
gelenler sitemkar mutlu gidense
severken aldığım nefes suç muydu
bir varken iki yoktum nedense

sararıp dökülür yaprak kuşları
yarı güzellerin türkülerine
cebimde aşkımın son kuruşları
harcarım kalbimi onun yerine
sararıp dökülür yaprak kuşları

yağmurla birlikte ıslanan rüzgar
usulca sarılır ılık sesine
aşkın nakaratı ölüm bestekar
severken sahip çık son nefesine
yağmurla birlikte ıslanan rüzgar