Bu bizde rastlanılmış, insan mutlu oluyor,
Merhamet yok değilmiş, içimiz ısınıyor…
Bir tilki kente inmiş, tüfekle vurulmamış,
Açlığı giderilmiş, sevilmiş ve okşanmış…
Bu her gün sürüyormuş, vicdanımız hâlâ var,
Tilki doyup gider Rab razı olacak kadar…
Derken yavrularıyla, bir bir artmış sayılar,
Kamyoncular beslemiş, yemek ısmarlamışlar…
Şahsen duymadığım şey, az rastlanılan olgu,
Lokantacının hâli, ahlaki, dinî duygu…
Keşke bir fon ayrılsa, hayvanlar beslenilse,
Tilki, çakal veya kurt, artık sahiplenilse…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 31.1.2014 03:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Tevfik Temiztürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/01/31/tilkinin-tavuk-keyfi-bizlere-onur-verdi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!