Ormanda bir tilki,aç acına gezerken,
Bir ağaçta asılı geyik budu görmüş birden.
Çok ta açmış,ama etin etrafında dolaşmış,
Anlamış ki,bir tuzağa bulaşmış.
Geyik budu bir iple,bağlıymış bir bombaya,
Kurnaz tilki usulca veda etmiş oraya.
Oradan uzaklaşıp az ileriye yatmış,
Ön ayaklarıyla kafasını kapatmış.
Biraz sonra bir kurt geyik buduna gelmiş,
Ama az ötede yatan tilkiciği de görmüş,
Burada bir but var niçin yemedin demiş,
Tilki,ben orucum,yiyemem, demiş ve gülümsemiş.
Kurt,öyleyse ben yerim diyerek ağaca koşmuş,
Bir lokma koparmadan,bir patlamayla uçmuş.
Tilki hemen koşarak eti afiyetle yemiş,
Yaralı kurt dönerek hani oruçtun demiş.
Evet demiş tilkicik,oruçtum ve de açtım,
Demin et yiyordun sen, ne için kaçtın
Aman kurt kardeş demiş,kulakların sağır mı,
Şimdi iftar vaktidir,sen topu duymadın mı….
20.Kasım.2009 -Eskişehir
Erdal Arslan (beylikovalı)Kayıt Tarihi : 20.11.2009 01:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)