Kurdu garip bir şekilde gammazlamış tilki, her gün çıktığı dolaşmalarda evine artık yeterince ekmek biriktirmiş olacak ki, biraz da eğlenmeye kadar verdi: “Dur bakalım, az da avarelik yapalım.” Elleri cebinde ormanda dolaşmaya başladı. Yoldan geçen hızla koşan bi tavşan aniden patikada durdu ve ona şöyle sesleniyor: “Tilki efendi, tilki efendi! Söyle bakalım neden kurtu böyle gammazladın! ” Onun nerden bildiğini anlayamayan tilki çok şaşırdı: “Sen tavşan, hızlı koşarsın ama kahinlik de sana mı özgü acaba? ” diye sordu ona. “Hayır, benim kulaklarım uzun her tavşan gibi ama benimkilerin içinde göz de var.” Diye cevapladı tavşan –Golyat, golyat! tepegöz. o küçük çocuğun sapanla vurmaya kıyamadığı bir cyclops… “Bir altın madeni buldum, sana onu göstereceğim ama bir şartım var” demiş tavşan. “Nedir o? ” “Gidip o kurdu papazların elinden alacak ve bana getireceksin…”
Garip biçimde heyecanlanan tilki koştuğu gibi kapıyı açık bulur. İçeride papazlar yoktur. Koşar ve zincire bağlı kurdu kurtarır ve ensesinden tuttuğu gibi tavşana getirir: “Al bakalım tavşan. Eee…” Tavşan ileriki günlerde kurda okuma yazma öğretir. Der ki “tilkiye güzele akıl yürütmeyi öğreteceksin” diye şart koşar. Kurt da buna uyar. Ama tilki kaçmıştır. Sonra ikisi birden onu aramaya koyulur. Bir ağacın dibinde soluklandıkları ormanda, o an, tilkinin hışırtısını ileriden bir noktadan duyarlar. Onu görebildiği bir an, koşar ve onu yakalar tavşan.
-
Kendini geliştiren öykünün verdiği mesaj:
Dünyada kurnazlık olabileceği gibi, karşılıksız iyi niyet de vardır. Her zaman karşınıza çıkabilir.
akın
Tamamını Oku
