Tilki Şiiri - Seraceddin Çelebi

ışığa sırt çevirdim de
yeryüzünde yüzyüze bakabildik gölgem
sadık bataklığım
sadık çölüm
ahlakımın soğuk mühürü
törpüsüz tırnaklarıma çakılı nalla ezdiğim ar
ne kadar taşıyabilirsin
irkitilmiş bir gözyaşından fışkıran hoşgörüyü
oysa ganimeti sıktığın çenende çatırdayan
senin yağlı boynun mu ki
oysa dostluğun erdemini
kasıklarına dayandıran derin uyku mu ki
oysa sidiğini şerbet diye yalayan
evcilin leşi mi ki
dur
durdur
çirkin bir kadın topuğuna çivi çakıyor diye
yurtsuz bir adamın göbeğinde
inini ateşe veren dişi kırık tilkiyi durdur

gevşemeyen dar lekem
ceset çukurum
meskenimin pak halısı
kendi kendinin ırzına geçen büyümüşlüğüm buradasın
cismini çevreleyen usumda
açılan kemersiz deliğin girdabına
itilen kendim buradasın
daha aşağıya sarkan kinim
pişmanlık levhamı karalayan eylem buradasın
yok edeceksin
cömert utancını mı
bereketli gururunu mu
mirasçı ahlakını mı
uluyan vicdanım
uluyan soydaşım
uluyan hayvanım
yoksa şifa mı ararsın
nerede tuzlayacağını bilmediğin yaralı pençene
yoksa şifa mı ararsın
nerede pişireceğini bilmediğin ham kalbine
yoksa şifa mı ararsın
ötenin ötesine doğru burkulan kedere

çirkinliğimin kafesine yem atan hortlak
yıldızlara savurduğum oraktan ciğerime sıçrayan öd
sırıtan sabırsızlığım
sırıtan hazımsızlığım
sırıtan edepsizliğim
benim ütülü kıyafetlerim
ah benim fiyakalı gömleklerim
postumun tunç yelesi
hayvanımın inini örten çalılıklarım
gecenin kurcu sessizliğini aşan sabırlı nefretime
hırlayan yüreğimin çelik tasmasıyla sahip çıkan öç
dilimin meşin kamburu cahil merhametim
dinle dinle bir kez daha
gönülsüz dinleyicim
yazgımın hoyrat çilingirini
kendi pırıltılı astarını kuşanır gibi
sarmalayan kollarıma emrolundunuz
koşturun tilkinizi yanan ormanın içine
koşturun tilkinizi duman çıkan kümese
koşturun tilkinizi cinek saçan bilgiye

nitekim utançları ırmağın ötesindeki ormana taşıyan hikmettim
ve şimdi akıntıya bırakıyorum gelgeçliğimi
ayın yüzüne haykıran hayvanımın
şölen yorgunluğuyla

08.11.2008