Tilki Şiiri - Abbas Paksoy

Tilki Kurnaz tilki, zuhur etti Orçan’dan.
Başladı, kıydaki sakin pinlerden.
Mübarek geliyor sanki, Yemenden.
Torbası delik, ceddel meddel gibi.

Eli kolu sallayıp, köye girer.
Kurk tavuk gibi, yuvaları arar.
Köylüye verdi, bu kadar çok zarar.
Kıçların kırılsın, gözün kör olsun tilki.

Arap oğlu gibi, hızlı gelir sesi.
Pine girince, kesilir nefesi.
Pindeki tavukların, biter nesli.
Kurnaz tilki, hiç koymadı seneye.

Ormancıdan başladı, ilk kıyıma.
Köylü hayretle, inanmadı buna.
Pinde, hiçbir tavuk koymadı, zina.
Varmaz artık, boş kalan, pis bir pine.

Eğitmen, çok sever sadakayı.
Ondan da aldı, beş tane payı.
Tavuksuz kaldık, bire tilki dayı.
Nuru kâhyadan mı aldın, öğüdünü.

Ayşe ninede, verdi sadakayı.
İyi besledi, yedi tane payı.
Hakkını, helal ette, tilki dayı,
Ayşe nine, borçlu gitmesin, hak’ka.

Orçan, Ali Hocayı, muhtar etti.
Dert dökmeye, onun yanına gitti.
Gece gündüz, bütün tavuklar bitti.
Bir tilkiye, veresiye sattılar.

Bütün köylü, vurmak için toplandı.
Seni de, bir anarşit başı sandı.
Rüyasında öldürenler, yalandı.
Girdiğin pinleri, gıdaksız koydun.

Veli Hoca’nın da, girdin pinine.
Okudun, sülalesine sinine.
Boş ver, güze kadar, yetişir gene.
Gıt gıt diye, davetiyeler gelir sana.

Celil Bey, birinizi şehit etti.
Şeriat kanunu, tabi ceddi,
Derisini yüzdü, leşini yitti.
Çerkez kâhyanın hıcı, böyle bitti.

Mehmet hoca, muska yazdı tilkiye.
Allah’ım tezce öldür, şunu diye.
Tüm emekleri, boşa gitti niye.
Senin cambazlık, fazla geldi tilki.

Paksoy’umun payını da, saymadın.
Yarına yenecek, bir şey koymadın.
Hısız tilki, sen halam mı, doymadın.
Toz endirin, doyurur seni, tiki .