Mantıkla hareket ettiğim döneme ne zaman geçtim, kaç yaşındaydım, bilmiyorum? Bunun bir safahatla insana uğradığının farkındaydım.
” Birinci çinko, ikincisi ve nihayetinde tombala!” Peki, kaç yüzyıl yaşamıştım ben? Gözlerimi, dilimi, tenimi, kulaklarımı, burnumu çok sokmuş olmalıydım kararlarıma ve işte sonunda gelen ihtişamıyla geldi… “Yanıldım.”
Akciğerimi kullanmak istemiyorum. Denize uzatılmış, tahta bir iskelenin, ıslak gıcırtısında dizlerimi esnetiyorum… Dizlerim aynı kararlılıkla sesler çıkartıyor… Ensemi yalayan soğuk bir rüzgâr; yapay bir utanç bırakıyor cümlelerimde…
Hep aynı sözü tekrarlıyorum…
“Ey intihar, çığlık ol ve düş bileklerime!”
Tutku karmaşası bir yaşamın kalabalığından kaçmak istiyorum; ama nereye? Beyaz sayfalara bıraktığın karakter nasılda düşündürücü!
Bir tırnak makası bulmalıyım!
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta