Tıkırtı Şiiri - Seyhan Korkmaz

Gıcırdayarak açılan eski bir kapı ardında
Ne olabilir ki?
Belki bir iz, en fazla cızırdayan bir taş plak
En güç şeydir kendinden kaçmak!
Öyle ya hiçbir dolaba kilitlenmiyor anılar...
İskambil kağıtları gibi dağınık parçalarını
Yeniden deste yaparak ilk sıraya koyduğun kartın adını biliyorum;
Umut!
Gözlerini kapayıp ayak seslerinin tıkırtısıyla içeri girdiğin zihnin
Yukarıdan bakınca labirente benziyor
Uyandığında ise seni karşılayan egzotik bir ormanda bir müzikal değil...
Yalancı bir huzur seni gevşeten!
Yüreğinin dar, uzun, karanlık koridorlarında yanıp sönen cılız bir lamba yanında
Kendi kendine çalan bir müzik kutusu Heyecanlandırsa da seni
Aldanma
Zihninle oynuyor!