sen ertesiydi zaman
ve kasvetli bir telve gibi kurulmuştun içime
güneşe dokunmayan ne varsa
kendinden uzak dursun isterdi
salıncağına dayanan o küçük kız
ve isterdi ki, elinde tuttuğu uçurtma
çıkarsın onu pembe gülüşlere…
kömürden göz sür yüzüme,
pencereden dokuz renk kat
kanatlarıma dedi adam
sen ertesiydi zaman
ve kasvetli bir telve gibi oturmuştun içime
günlerim sensizliğe
çentik atmakla geçiyordu
özlem mavi bir divit
mürekkep bitse umut vardı
sessizlikde sesti, evet
ama o sesim olmuyordu,
sessizlik bana yetmiyordu,
namludan gülümseyen bir yaraydın sen
bir kurşundun yerinde durmayan,
ve gümüş parçasıydın, içimde kaynayan…
Sen ertesiydi zaman
ve kasvetli bir telve gibi kurumuştun içimde
bırakıp bahçe kapısına izlerini
çekip götürdün gözlerini
benimse
içimdeki kadınlardan biri u/yandı
ve salıncak artık sallanmayacak
kaç kadın kaldı içimde
içlerinden biri beni vuracak…
Kayıt Tarihi : 5.2.2008 15:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
şiir dili de çok güzel, aralarda dikkati çeken cümleler de oldu öyle ki dizeler ve ara geçişler çok bilinçli ve ince elenip dokunarak yazılmış geldi bana
tebrikler...
TÜM YORUMLAR (4)