Yahya Cihan' a İthafen.
Yalnız başına yaşardı
Hasta, ölüye koşardı
Düğünlerde hep o vardı
Tıkalakların Yahyası.
***
Pek konuşur haktı sözü
Bereketli, çoktu sözü
Asla üzmedi hiç bizi
Tıkalakların Yahyası.
***
Kapısı hiç çalınmazdı
Suratına gülünmezdi
Doğru söyler sevilmezdi
Tıkalakların Yahyası.
***
Kapısını sürgülemiş
Bilen yok ne içmiş, yemiş
Yapa yalnız canın vermiş
Tıkalakların Yahyası.
***
Üç gün sonra oğlu gelmiş
Vurup ta kapıyı kırmış
Babasını ölmüş bulmuş
Tıkalakların Yahyası.
***
Garip geldi, garip gitti
Çilelere sabır etti
Bin türlü hastalık çekti
Tıkalakların Yahyası.
***
Türlü türlü laf ederdi
Güldürür idi bizleri
Bir oğlu kaldı bizeri
Tıkalakların Yahyası
***
Arada bir uğrar idik
Halin, hattın sorar idik
Duasını alır idik
Tıkalakların Uahyası
***
Turanlı onu severdi
Sözünün eridir derdi
Baş köşede yer verirdi
Tıkalakların Yahyası.
23.11.2019
16.29
Kayıt Tarihi : 24.11.2019 17:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yahya Cihan' Osmaniye ilimize bağlı Hasanbeyli ilçesinin Karayiğit köyünde eşinden ayrıldığından bu yana uzun bir zaman yalnız yaşamaktatır. Bir oğlu vardır ve o da Osmaniye'de çalışmakta ve ikamet etmektedir. Her zaman olduğu gibi oğlu Osmaniyeden münübüsle köyde oturan babasına yiyecek ve ekmek yollardı. Son olarak ekmek yollamış poşeti münübüscü her zamanki yere aşmış. Ama poşeti alan olmamış. O günden bir kaç gün( tahmini üç gün) sonra oğlu köye gelir. Bakar ki kapı arkadan sürgenmiş. Seslenmesine cevap alamayınca kapıyı kırıp içeri girmiş. Bir bak mış ki babası çoktan ruhunu teslim etmiş.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!