Tık Şiiri - Umut Kazan

güzel anlaşamıyorum kendimle

mutlu olmamak yolunda gidiyor
her şeyi iyi takıyorum kafaya
istikrarlı bir inadım var
dengeli bir huysuzum

vapur seferleri verdiği sözü tutuyor da
uykusuzluğun saati yok

misafir odasına benziyor yalnızlığım
tertemiz devamlı havalandırılan
misafir gelmedikçe kapısı açılmayan
sanki bu eve ait olmayan bir yer gibi
dışardan bakınca afili duran
içine girince koltuğunu kabarttığım bir duygu işte

neyse ki
güzel anlaşamıyorum kendimle

yalan dinlemek yolunda gidiyor mesela
iftira cuk diye oturan bir elbise
elalem neder cümlesi her zaman yakışıklı

son ödeme tarihi geçen faturaları
böylesine takip etmese diğer mutsuzlar
saat dokuz kuyrukları olmayacak
bu kadar çalmayacak telefonlar

evimdeki curcuna
açık unuttuğum pencere sayesinde perdenin çıkardığı çıngar kadar

ama en çok televizyonu kapattıktan biraz sonra
gelen genleşme sesini seviyorum ben

yalnızlığıma en çok o tıklıyor

yoksa
güzel anlaşamıyorum kendimle