Açlığımın verdiği son gücü kullanarak doruğu aştım. Dağın yalçın yüzünü yırısına almış, birbiri içine atılmış gibi kurulu otağların yanıbaşındaki yalımdan gelen duman kokusuydu beni oraya çeken. Beni bulurlar umuduyla kendimi bayırdan bırakırken ağzıma temiz çimenlerin acısı doldu. Birden başımda ağrı oldu, bir yere çarptım, bilincim o ara kapandı.
Bir sesle uyandım. Yüzüm sarılı olduğundan gözlerimi açamadım, elim ayağım bitkin olduğundan ayağa kalkamadım. Bir kızın ağlamasını duydum, sonra bir adamın "Geçti geçti." diyerek kızı pışpışlamasını. "Öykü anlatayım mı sana?" diye sordu adam. Kız, hıçkırıklarının arasında soluğunu dizginleyip "Evet." dercesine, sanırım yalnızca adamın anlayabileceği bir ses çıkardı. Adam anlatmaya başladı:
Tigir oyuktan bugün de çıkmamıştı. İri bir erkekti, güçlü mü güçlüydü. Yine de iki kıştır Tigir'in yapması gereken her şeyi karısı Isınay yapıyordu; giysileri ırmakta yıkamaya o götürüyordu, avı o yapıyordu, çocuklara ok atmayı da o öğretmeye başlamıştı. Yanında kendi sorumlulukları da vardı.
Isınay gene Tigir'in yanına gidip uzandı, sarıldı. "Ne oldu?" diye sordu. Bu soruya 2 yıldır yanıt vermemişti Tigir. "O gün kuşum ben büyük bir kaplan gördüm. Acısı olacak ki yanımda durdu. Korkup hem etimden hem balımdan verdim. Yemedi sanımın üstüne oturdu.".
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta