Gücünün,
Kut’unun simgesi,
Tanrı Dağı’nı kavrayıp buzlu doruğundan,
Çekip çıkardı,
Kahredici kuşkuların arasından,
Kayrakan…
Onda tecelli etti yüzü,
Yer ile göğü,
Birbirine bağlayan…
“Dinle…” dedi,güvendiği buduna,
“Sana kut veriyorum…”
İşte,
Atın kemiğinde…
İşte,
Kurdun karnında…
İşte,
Tien-Şan’ın otlarında,”Sata” taşında…
“Beni al…” diyerek haykıran…
Sen onu beynine,
Ve yerleştirebilirsen kalbine,
Yeniden erir tükenir,
Gözlerinden ırmak ırmak,
Kargışlar boşanan düşman…
03.11.1998
Haluk Şan DikmenKayıt Tarihi : 25.5.2006 14:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!