Kendi halinde yazmaz ve yaşamaz
Fazla düşünme deli olursun
Eksilir kafadaki tüyler birer birer beyazlayıp
Ne umurunda ki dünyanın sen umurunda ol
80'den sonrası yok sonsuz,
Karanlık, uçsuz ve bucaksız...
Derdim" Ben miyim var olan, kaygılarım mı?"
Seçemem hiçbir şeyi ellerim cebimde aheste aheste yürürüm sadece
Zaman işler ruhum kararır içten içe
Sorular başlar sonrasında gene rutine uyarım
Ne demeye geldim buraya
kafamın olduğu bir bavulum var bilir misin
her yere götürürüm ben onu
okyanuslar gördü enkazlar altında kaldı
gene de benim kafam o
emin olamam pek ama sanırım öyle
Bedenimdeki bu hastalık
Nüksetmiş her tarafına zihnimin
Gözlerim kapanıyor aklımsa bulanık
Baş ağrım her zamankinden daha da fazla
Saniye saniye hızlanıyor kalbim durmak bilmez
Beyaz güvercin güvenmez bana
Asıl olana değil Faslı olana kızdım
Irklarla alıp veremediğim yok ama
Haklı olarak sızdı ayık günü yok
Ne garipsin hayat ne başın belli ne sonun
Sorunla geldim cevapsız kaldım
Nerde benim aklım yolsuzum ama yol uzun
Havayı çekmedim içime zorla soludum
Beni içine alan bu zamansız boşluk öyle devasa ki
Ne sen sığmazsın içine ne evren!
Kelimeler yetersiz kalır hislerse benzer
Altında olduğum muazzam karanlık yutuyorken ruhumu apansızca
İstemiyorum yok olmayı çünkü var kulağımda gürültücü sesler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!