Tıbbiyelim Şiiri - Eyüp Sina Keten

Tarih 1915
Cerahat dolu sandallar geçerken boğazdan
Kusuyor yamacıma top sesi ayazdan
İleride düşüyor saçaklar gün doğarken şafakta
Yaralı göğsü yatıyor bir kanlı yatakta
Geride tıbbiyelim mehmedimin meleği
Hamidime söyleyin kaplan gibidir neferi
Ben bir Hasanım, Osmanım, Hikmetim
Sedyesi sunta, tarih yazan hekimim
Yazmaz oldu bileğim, bu nasıl vahşettir
Kanla doldu kalemim, gönlüme eziyettir
Ey Çanakkale! Olmuşsun al bir çamur
Doymadı mı toprağın? Akan su değil kandan bir yağmur

Hamidiyeyi zemheri bir hüzün kapladı bu sabah
Bilmem nedir bu matem fersah fersah
Kız Kulesinin gelinliği bembeyaz donmuş
Şu masmavi çeyizine  bir yılan konmuş
Zehri ile bürüyor, Topkapım ayakta
Ayasofyama yas düştü Sultan Ahmet’le ağlaşmakta
Galata selam veriyor: Selam olsun ey kahraman !
Şimdi bir sancak yükseliyor afaktan,
Bir tek ilacım var tıbbiyelim, göğsümde saklı
İşte bu iman ki baldır bal
Şehadet mi? O ise baldan da tatlı
Mehmedim…Ah Mehmedim!
Yamalı beyaz önlüğüm, yarana sarayım
Kalmadı hiçbirşeyim bak…Bırak yanına varayım.