The Turin Horse 3/ Son - Ruhun Teslimiyeti

Yaşam, muğlaklığa gebe bir at
Aklı ziyan, ruhta sükut
Ve bedeni işkence tezgahında.
Bu neyin kahkasıdır,
Çınlanan beynimin yas evinde.
Ruhu köledir,
Aklı, bedenine uyanın.
Bedeni tutsaktır,
Ruhu aklına hürmet edenin.
Ve aklı ziyandır
Ruhu, bedeninden ayrılmayanın.
Bu neyin sarhoşluğu,
Kurtlar sofrasının ta orta yerinde.

Geçmiş, geleceğe koşulu bir at,
Aklı ziyan, ruhta sükut,
Bedeni yağmalanmış kem gözlerce.
Bu son sitemim sana ve ayrılığın
Mutlak sıradanlığına.
Ölmek üzere pişman değilken hiçbir günahımdan.
Biliyorum,
Saklanacak bütün diyarlarım yitirdi mevsimlerini.

Bu öfke tüketiyor ruhumu,
Bu gam, bu telaş alıyor bana ait olanı benden.
Bedenim varlığında ısrar ettikçe,
Çürüyorum ve.
Ömrüm, hiçliğin karşısında
Kavga veren
Bir nefer sadece.
Kayıp, kaçınılmaz bir son,
Tıpkı bir dünya savaşının bütün ihtimalleri gibi.